Als ik niet van een constructieve aanpak hield dan zou ik je eigenlijk het liefst door elkaar willen schudden en zeggen STOP HIERMEE! DIT IS ONZIN! JE DOET AL ZOVEEL GOED! JULLIE ZIJN ZO LEUK SAMEN! JE PAARD IS GEK OP JOU! Maar gelukkig ben ik verstandig en heb ik een back up plan geschreven. Namelijk het script van deze podcast.
Ik kan je vertellen dat al mijn klanten minstens 3 van de onderstaande dingen tegen me heeft gezegd:
- Ik kom niet vooruit
- Ik heb te weinig geoefend
- Ik doe mijn paard tekort
- Mijn paard heeft me gebeten of gedreigd te trappen
- Ik ben zo jaloers op [iemand anders]
- Het lijkt zo makkelijk als jij het doet
En dat is logisch! Je staat niet meer wekelijks in de gang te wachten met een opgezadeld paard. Gewoon aan komen op stal, je fiets wegzetten, kijken op wie je mag rijden en dan heerlijk even poetsen en opzadelen alvorens de instructeur je rond commandeert en alle hindernissen al zijn klaargezet. Of, grutjes, het is lekker weer en we gaan naar buiten! Je kan lekker met de groep mee uiteraard, en het enige wat je moet onthouden is dat je de instructeur niet voorbij mag rijden.
Nee nee, jij moest je zo nodig wat aantrekken van paardenwelzijn. Jij hebt allemaal van die irritante normen en waarden, en zodra je zag hoe de vork in de steel zat, wilde je een beter leven voor de viervoeters waarmee jij te maken krijgt. Jij neemt gewoon even de complete verantwoordelijkheid op je voor het emotionele, mentale en fysieke welzijn van een zoogdier van ik weet niet hoeveel honderd kilo. En als je met R+ wil trainen heb je waarschijnlijk ook niet het makkelijkste paard, want wie begint er nou in godsnaam voor de leut aan R+ training.
Steeds meer mensen trouwens! Ik kom steeds meer mensen tegen die het echt leuk vinden om ontzettend moeilijk te doen, speciaal voor hun paard. Mij had je niet hoeven bellen hoor. Ik ben dit pad ironisch genoeg hardhandig op gedwongen door mijn oude paard. Zonder hem was ik misschien nog steeds een soort van normaal geweest. Hm.
Je hebt waarschijnlijk al heel vaak gehoord dat we zo streng zijn voor zichzelf omdat we alleen het ideaalplaatje zien van anderen op social media. En dit is hartstikke waar… de mislukte stukjes zijn eruit geknipt, het is in slow motion gezet en er staat muziek van the Lord of the Rings of How to Train Your Dragon onder. Zelfs als deze mensen wél hun bloopers delen ben jij waarschijnlijk ineens heeel mild en kan je alles veel beter relativeren dan wanneer het over jou gaat. Dit komt onder andere omdat we:
- Onszelf vergelijken vanuit een stukje veiligheid. We willen weten waar we staan in de groep ten opzichte van mensen waar wij graag bij willen horen. Als IEDEREEN ineens besluit om uitsluitend met hooi te gaan trainen in plaats van hooibrokken, dan wil jij daar van op de hoogte zijn. Je gaat erachteraan waarom en je probeert het zelf even uit. Als het er dan bij jou compleet anders uitpakt dan bij anderen dan moet je dus accepteren dat je anders bent, hulp nodig hebt, of zelfs een andere groep moet gaan zoeken waar ze nog niet uitgekeken zijn op hooibrokken. Geen van deze 3 dingen vinden wij als groepsdieren echt een hele makkelijke opgave of kunnen zelfs “onveilig” voelen. Het ergste is als dingen ons overvallen. Dik gevoel van controleverlies! Dus we willen heel graag weten hoe het bij anderen gaat zodat als we er eenmaal achter komen dat iedereen daadwerkelijk veel beter is dan wij en wij voor straf in de hoek moeten gaan staan, we het in ieder geval zien aankomen.
- En waarom zijn we dan zo streng voor onszelf? Is het niet veel helpender om dan te kijken naar al onze overeenkomsten met onze groepsgenoten in plaats van de verschillen? Nehhh dat zou veel te gezond en leuk zijn. Negativiteit weegt nou eenmaal zwaarder, en ook hier zit diezelfde evolutionaire functie aan verbonden dat ons brein aandacht wil besteden aan potentieel gevaar. Voor elke negatieve ervaring moet je eigenlijk minstens 5 positieve ervaringen hebben om het weer recht te trekken. En wij beleven de negativiteit van onze training, niet die van anderen. Sterker nog, als het goed gaat bij ons hebben we de neiging dit af te schuiven op het paard. Als het slecht gaat is het onze schuld, als het goed gaat komt dat door het paard of door stom toeval. Lekker dan.
Sterker nog, als het goed gaat bij ons hebben we de neiging dit af te schuiven op het paard. Als het slecht gaat is het onze schuld, als het goed gaat komt dat door het paard of door stom toeval. Lekker dan.
Afijn vergelijken met anderen en heel negatief kritisch naar onszelf kijken is dus heel menselijk. Je hoeft jezelf daar ook niet voor te straffen, sterker nog, je hoeft er van mij niet eens mee op te houden. Tuurlijk helpt het om wat mensen te ontvolgen die online overdreven perfect overkomen, of om social media zelfs helemaal weg te gooien. Maar wij zijn R+ trainers! Dus wij focussen ons ook graag op waar we méér van willen zien.
- Schrijf elke dag 3 tot 5 positieve dingen op over je training met je paard
- Elke keer als je beseft dat je je loopt te vergelijken met iemand, dan moet je ook even stilstaan bij dingen die jij gemeen hebt met ze of zelfs dingen die jij hebt die zij mogelijk niet hebben. Dit is niet gemeen of arrogant maar gewoon een manier om je brein te trainen wat meer op het positieve te letten. Het brein zal altijd gekke trekjes behouden maar we kunnen er in ieder geval voor zorgen dat het niet doorslaat.
- Praat erover! Wedden dat er mensen zijn die jaloers zijn op jou? Als iedereen wat vaker zou delen over hun bloopers dan wordt het wat normaler en minder vreemd (en dus gevaarlijk) in de ogen van jouw brein. Wat ook jouw ogen zijn, natuurlijk. Ik bedoel het figuurlijk.
Daarnaast ziet iedereen ook daadwerkelijk hoe het gaat bij iedereen, want men gaat niet puur en alleen hun hoogtepunten delen als ze feedback willen.
Dit thema komt gelukkig regelmatig ter sprake als ik en mijn vaste lesnemers elkaars trainingsvideo’s aan het analyseren zijn. Daarnaast ziet iedereen ook daadwerkelijk hoe het gaat bij iedereen, want men gaat niet puur en alleen hun hoogtepunten delen als ze feedback willen. Het is al helemaal leuk als mensen wat vaker durven te delen en anderen hun reis kunnen volgen en dus ook oprecht kunnen zeggen hoe ver diegene is gekomen in een korte tijd; ze hebben het tenslotte met hun eigen ogen gezien.
Het zou natuurlijk super fijn zijn als we na onze training lekker in de kantine konden napraten, of nog leuker; als we samen konden trainen! Er zijn ook mensen die dat doen. Zo is er een groep clickertrainers in het hoge Noorden van Nederland die samen heel regelmatig dingen ondernemen. Maar dit is niet voor iedereen haalbaar. Vaak zitten mensen toch net iets te ver weg, vind iemand het spannend om contact te leggen of heb je gewoonweg geen tijd. Dat is precies waarom ik die gezamenlijke video analyses in het leven heb geroepen. Iedereen mag zelf weten hoe vaak en hoe intensief ze meedoen. Je kan video’s inleveren en zelf reageren op andermans video’s, of je levert niks in en houdt je webcam en microfoon uit en kijkt gewoon lekker mee. Of je kijkt het later terug, dat kan ook.
We kunnen altijd mensen gebruiken met nieuwe inzichten of nieuwe filmpjes, en ik vind het natuurlijk heel gaaf als ik mee mag kijken en helpen met jouw R+ training. Maar buiten dat: wees niet te streng naar jezelf over het feit dat je zo streng bent naar jezelf en bedenk je dat we ons allemaal druk lopen te maken over dezelfde kleine dingetjes.
Deze blogs vind je misschien ook interessant:
Geen Resultaten Gevonden
De pagina die u zocht kon niet gevonden worden. Probeer uw zoekopdracht te verfijnen of gebruik de bovenstaande navigatie om deze post te vinden.
Hulp nodig bij je training?
Sluit je aan bij mijn Train Together traject: intensieve begeleiding waarmee je op jouw eigen tempo vaardigheden, zelfvertrouwen en verbinding opbouwt. Of je nu net begint of je R+ training wilt verdiepen, je krijgt praktische tools, deskundige begeleiding en een community die je bij elke stap aanmoedigt.